25 juni: Zo wisselvallig als het weer

Hoe het vandaag met ons gaat? Mwah …. eerlijk? Met ups en downs, het is net als het weer hier. Net als je de stoelen buiten hebt en heerlijk in het zonnetje zit te doezelen, komt er weer zo´n grote wolk en keldert de temperatuur. En als je dan niet uitkijkt, dan komt er ook nog een bui overheen. We zijn net van die weermannetjes die in en uit het huisje komen koekeloeren de hele dag. De stemming gaat net zo hard heen en weer. Zie maar op deze foto´s, gemaakt op het zelfde moment!

Een foto gemaakt naar links

En nog geen seconde later naar rechts!

 

Soms vinden we het best gezellig, zijn we blij dat de was weer eens gedaan is (ja, ik weet het, dat is een tik van me, alles zoveel mogelijk schoon mee). En even later vinden we het weer een k*tland, waar de natuur weliswaar te schitterend is om in woorden uit te drukken of zelfs maar op de foto vast te leggen, maar waar we de zon en de warmte gewoon heel erg missen. Misschien zijn we gewoon verwend, dat zal het zijn.

Inmiddels zijn we er ook wel over uit dat het campingleven best aardig is, maar niet ons ding voor de toekomst. Ooit hebben we gedacht over het kopen van een camper in de USA, maar toen kwam er een Spaans huis voor in de plaats en nu denken we weleens dat zo´n ding wat voor ons zou kunnen zijn als we ooit terug in Nederland zouden komen wonen. Maar nee, de hele dag voor zo´n caravan zitten, is het toch ook niet hoor. We blijven voorlopig maar gewoon lekker in Spanje, gaan eens een tripje maken met de eigen auto, leuke hotelletjes, fietsen mee, maar geen grote plannen voor een volgende campertrip, laat staan een eigen camper. Niks ten nadele van deze trouwens, want dit is een bere-goed apparaat. En nee, ook geen Noorwegen meer, hoewel ik heel goed begrijp waarom mensen hier elk jaar weer terugkomen, wij vinden het gewoon te nat en te koud hier.

Wat vandaag (en eerder natuurlijk ook al) zeker meespeelt is dat we gewoon allebei pijn hebben. Die enkel van Albert blijft hem plagen, al is het lang niet meer zo erg als in het begin. Ik ben vandaag maar weer begonnen met Voltaren smeren en pijnstillers zijn gewoon standaard bij hem met dit weer. Maar ook ik kan op dit moment niet zonder en zelfs met pillen, doet elke beweging zeer. Ik heb óf een spier verrekt óf een rib gekneusd, al denk ik het eerste en ik heb daar enorm veel last van. De pijnscheuten trekken soms door tot in mijn schouderblad. Balen, maar het is niet anders. Ook aan de Voltaren vanavond, want Traumeel lijkt weinig te doen.

En dan was ik vandaag ook nog eens superblond, doordat ik ovenfrietjes op bakpapier in het oventje wilde doen. Gelijk het papier in de fik! Gelukkig kon ik de boel snel eruit halen en aan Albert overgeven met de pannenlap, want die stond buiten. De enige schade waren frietjes en verbrand papier op de vloer, maar dat was zo weer schoon. Het alternatief was koude aardappelsalade, maar manlief had een beter idee, dus gingen we linea recta naar het restaurant van het hotel hierboven. En eerlijk is eerlijk: de keuze was niet reuze, voorgerechten en nagerechten leken niet te bestaan, maar zijn biefstuk en mijn halve haan waren wel superlekker en nog redelijk betaalbaar. Ach, je bent er zo ook eens uit he?

Verder heb ik vandaag een Nieuwsbrief afgemaakt voor een nog nader bekend te maken project (geheimpje tussen ons en de aanvragers voorlopig, maar dus niet voor ons zelf) en hebben we ons wat voorbereid op de komende week. Het komt er eigenlijk op neer dat we in elk geval morgen richting Hamar gaan en daarna Zweden in, maar wat we daar gaan doen? Geen idee nog, alles wat we weten is dat we zaterdag naar Jan en Jane in Uddeholm gaan.

Voor de oplettende kijkers, jullie hebben gelijk, we hebben vandaag wel een meter of drie gereden, achteruit weliswaar. Gisteren, bij aankomst stonden we precies zo, maar toen was er die ´dame´ die vond dat we vier meter van de caravan achter ons moesten staan. Zo´n bemoeial-typetje wat niks te zeggen heeft eigenlijk, maar het toch doet. Je kent ze wel. Niet dat er ooit iemand gekomen is in die bewuste camper hoor, maar ja, zij is hier natuurlijk vaste gast en al die camperlui moeten naar haar luisteren. Mooi dat wij dus geen TV-ontvangst hebben naast die grote bomen. Stukje teruggereden vanavond, maar ha, dat helpt dus ook niks. Maakt ook niet uit, Max lag er toch al weer uit helaas.

Klik hier voor die paar foto´s van vandaag.