11 juni: dwars door Denemarken

Weer een rustige nacht gehad, nadat er eerst nog ergens wat auto´s aan het racen gingen, waar we een paar keer wakker van werden. Hoewel er geen hek rond de camperparking stond en er ook nergens maar iets van betaalmogelijkheid te vinden was, zagen we wel een keer een politieauto een rustig rondje rond het terrein maken. Het voelde allemaal veilig aan en ook de eerste keer een nacht zonder stroom staan, ging prima. Alle apparatuur was voldoende opgeladen, de televisie werkte gewoon netjes op de huishoudaccu en zo ook de lampen, die we pas heel laat even nodig hadden, want het blijft al heel lang licht. Ergens hebben we gelezen dat we 10 euro zouden moeten betalen, maar we hebben eigenlijk geen idee aan wie?

Vanmorgen zijn we na het ontbijt in de camper even naar het tankstation van het Scandinavian-Park gereden, waar Albert nog maar een keer het smies-toiletje heeft geleegd en ik wat foto´s van heb gemaakt voor het nageslacht. Dat probleem is dus getackeld, maar waar we het afvalwater van de douche moesten laten en vers water vandaan moeten halen, was nog niet duidelijk op dat moment. Ik haalde ondertussen bij het tankstation twee thermobekers, van die hoge Amerikaanse, want we misten gisteren een essentieel deel van het vakantiegevoel: koffie tijdens de rit. Ik kan binnen meteen ook lekkere koffie uit de automaat halen en kwam dus helemaal blij terug bij de camper. Klaar voor de volgende etappe.

Al snel steken we de grens over, waar een militair ons even aankijkt en wijst dat we door mogen. Op de E45 richting het noorden passeren we Kolding waar we weten dat vannacht Bram, Trees, Frank en Niske zullen slapen. Fotomomentje natuurlijk. We vinden de snelweg al snel saai en kiezen er voor om de langere route via de 13 te nemen, richting Viborg. Dat extra half uurtje hebben wij heel graag over voor een route die ons leidt langs eindeloze graanvelden, met regelmatig boerderijtjes, af en toe een klein dorpje en vooral ook veel picknickplaatsen langs de weg. Goed geregeld hier. En wat is het toch een mooi schoon en geordend land. Ik zou hier best kunnen wonen, geloof ik. Het vlakke wordt afgewisseld door wat heuvels, al mogen het natuurlijk zeker geen bergen heten, zoals we thuis gewend zijn. We zien veel paarden, koeien en schapen en het valt me op dat we nergens een groot koppel melkvee zien, maar vooral vleesvee en zelfs wat Schotse hooglanders hier en daar. Waar we mestsilo´s zien, zijn deze overdekt, ook zoiets. Mijn boerenhart houdt zo van dit soort routes en ik vind in Albert, die toch stadsjongen is van nature, een geweldig maatje daarin.

Let op de teksten op de jerrycans!!

Een klein uurtje onder ons einddoel Hirtshals, komen we weer terug op de E45, waar we zo´n 27 kilometer onder Aalborg meteen de weg weer afgaan als we een picknickplaats zien met voorzieningen voor campers en vrachtauto´s. We hebben trek en moeten allebei plassen. We zien een dumpstation en weten nu dus ook waar we die vuilwatertank moeten legen. Gewoon boven het gat, klep open en lozen. We zien er ook een slang hangen, maar zien dat deze gebruikt wordt voor het doorspoelen van de toiletcassettes. Het tappunt voor drinkwater is er wel, maar werkt niet. Mmm … we hebben nog 25 procent water volgens ons controlepaneel. Weer zo´n verschil met de USA, waar je gewoon op de camping een full hookup nam, zo´n paal waar je dan stroom, water en vaak ook je televisieaansluiting op kan nemen, naast de gisteren al genoemde rioolafvoer. Hier vul je je tank, maar gebruik je verder geen stromend water op je campingplaats.

Als we de camper een stukje verder op dezelfde parking zetten om rustig onze boterham met glaasje melk te eten, horen we politiesirenes. Tot onze verbazing zien we een stuk verderop de politie een fietser van de snelweg halen. Moet niet gekker worden. Ondertussen chat ik met Ceceline, die de oudste dochter uit het ziekenhuis heeft gehaald met ernstige buikklachten. We duimen voor Annouk, want die krijgt deze week niet alleen haar examenuitslag voor het VWO, maar moet ook op ziekenhuisuitslagen wachten. Ook broer Merijn heeft eindexamen gedaan, dus het is echt een spannende week daar in huis.

Zelf heb ik vandaag ook even wat stappen ondernomen bij de Spaanse telefoonprovider. Ik wacht al een tijdje op hun nieuwe tarieven nu de gratis roaming doorgevoerd gaat worden in Europa. Gisteren kreeg ik bij het binnenrijden in Duitsland een SMS-je waarin stond dat ik zonder zorgen kon roamen zoals ik dat gewend ben in Spanje. Takka, die wachten dus niet tot 15 juni, zoals Telfort, waar Albert een abonnement heeft tegenwoordig. Ik zet mijn WIFI uit, die verbonden is met de MIFI-router met 24 GB kaart van Three (UK) en ga verder op mijn 4G. Na een paar uurtjes check ik mijn Yoigo-account en zie ik dat mijn gebruik toch berekend is. Ik heb naar aanleiding daarvan een privébericht via Facebook gestuurd en de medewerkster verzekert me dat dat fout is gegaan en dat ze daarvan een bericht zal sturen om de rekening te corrigeren, die ik aan het eind van de maand krijg. Ik bedank haar en vraag haar meteen of ik mijn contract kan veranderen, zodat ik meer gigabytes tot mijn beschikking heb voortaan. Hun fair use policy is best ruim, dus kan ik voortaan zonder de Nederlandse prepaidkaart of extra router. Ze biedt me een contract aan van 8GB per maand met onbeperkt bellen voor 29 euro óf voor 25GB per maand voor 32 euro. Ik kan per maand terug naar een vorm met minder GB´s, zelfs tot 1,5 GB voor 12 euro. Tijdens deze reis komen die 25 GB erg goed van pas en ze regelt het direct. Morgen gaat het in. Ik bewaar alle gesprekken zorgvuldig, want ik zie dat vandaag toch weer mijn internetgebruik berekend is en dat is inmiddels al 6 euro voor twee dagen, onterecht dus. Mijn ervaring met Yoigo is wel dat dat wel goed gaat komen. Enfin, ik kan vooruit, zonder te hebben hoeven bellen met Spanje én alles is gewoon terug te vinden in mijn conversatie met de medewerkster. Top!

Als we halverwege de middag aankomen bij Hirtshals Camping, na een klein stukje binnendoor gereden te hebben om nog even wat Deens platteland mee te maken, is het killer dan vandaag in Duitsland. We hebben een klein buitje gehad en het is nét te koud om zonder vest naar de waterkant te gaan. Ik check in bij de receptie, waar ik in keurig Engels te woord gestaan word en erg vriendelijk ook nog. Leuke mensen hier, keurige camping en op mijn verzoek krijgen we in plaats van plaats 162, middenin, plaats 186 met de kop richting de zee. Albert tapt inmiddels drinkwater bij een paal die vooraan de camping staat voor dit doel. We zetten de camper naast wat andere Nederlanders en al snel komt alles om ons heen vol. We kijken vol verbazing naar vooral de Duitsers, die lopen te sjouwen met keggen (van die schuine blokken waar de wielen op gaan), uitdraaibare stelpoten die de grond niet raken (Albert bescheurt het bijna!) en waterpassen om de boel recht te krijgen. Wij rijden dat ding gewoon op z´n plek, steken een paar keer om te kijken of hij goed recht aan voelt en staan, zonder hulpmiddelen. We hebben eens water in de koffiepot gedaan om te kijken of we recht staan en het lijkt er wel op. Het ding staat gewoon als een huis.

 

Terwijl Albert zijn zere pootje te rusten legt, ga ik naar het toilet in het centrale gebouw en erger me dood aan een Nederlandse vrouw die maar tegen me blijft kletsen terwijl ik voor het eerst in dágen eindelijk eens mijn grote boodschap kwijt kan. Echt, sommige dingen doe ik heel graag alleen. Ik weet trouwens dat ik het risico loop dat mensen meelezen en zich herkennen in mijn verhaal, maar ik wilde het toch even kwijt. Nu we toch op die toer gaan trouwens … heb ik nog wel een vraag! Waarom gaan mensen die een camper bij zich hebben waar water, gas, stroom en weet ik wat in zit, met een afwasteiltje de camping over met de vaat? Kijk, dat ik die grote boodschap daar breng, is vooral omdat het smiesje anders zo snel vol zit en een keer een ruime douche is ook fijn, al doe ik dat zometeen ook gewoon in onze eigen hut. Maar met je teiltje gaan wandelen? Het is echt een serieuze vraag hoor, wie helpt me?

Hier is de afwas dus al gedaan, na wat gemopper mijnerzijds omdat dat water maar niet warm wil worden. Blijven tobben met die boiler, tot ik er achter kom dat ik de kraan steeds de verkeerde kant op gedraaid heb en dat doodkalm meld aan mijn reismaatje, die niet meer bijkomt van het lachen. Ach ja, soms ben ik net écht blond. We hebben vandaag zelf gekookt, nou ja, ik heb braadworsten gebakken waar we met kerriepoeder en curry heerlijke curryworst van gemaakt hebben. Met kant-en-klare kartoffelsalat en veldsla met feta en zongedroogde tomaatjes een heerlijk maaltje!

 

Morgen gaan we op de boot naar Noorwegen, waar het beter weer lijkt te worden dan hier vandaag. Veel wind en dat is natuurlijk niet zo lekker op zo´n schip. Vanavond zag ik de HSC Fjordcat hier binnen komen bij windkracht 4 en dat zag er best nog stabiel uit, morgen wordt het windkracht 5. We houden het er maar op dat wij tijdens de heftige storm tijdens onze cruise een aantal jaren geleden op de Middellandse Zee als een van de weinigen niet zeeziek waren 🙂 Het is hier op dit moment een komen en gaan van veerboten, die Albert met de verrekijker zit te bekijken vanuit de camper. En tjonge, wat is die camper fijn, geen bordkartonnen wanden, geen gerammel tijdens het rijden en ook nog eens veel beter geïsoleerd, want we merken behalve het geluid niks van de stevige wind buiten. En ja, het dakluik staat nog open. Toppertje.

Nog even een tip: voor wie me af en toe vraagt waar we zijn en hoe we gereden hebben, je kan je aanmelding bij Polarsteps zodat je ons de hele dag live kan volgen en ook de route nog terug kan zien! Zie de link in ons zijmenu!

Klik hier voor de foto´s van vandaag. Let op: met één klik op de camera in het zijmenu, kom je bij alle fotoalbums.

 

Route:

Camping:

Hirtshals Camping, Hirtshals, Denemarken: prima camping, erg mooie ligging, goed verzorgd, keurig sanitair. WIFI is gratis, maar veel te langzaam om iets mee te kunnen doen. Lang leve onze MIFI-router!