14 juni: Nederlands veldje vol

Het veldje met Nederlanders

Vandaag ben ik eens als eerste wakker. Na een nacht waarin ik tot twee keer toe een infuusset moet prikken, omdat deze loslaat (gek, heb ik nooit, gelukkig een doos extra meegenomen!), vind ik het om kwart voor negen echt welletjes op bed. Albert pruttelt, maar gaat er dan toch ook maar uit. Echt ongelofelijk hoe lekker we slapen in deze camper. Mijn enige probleem is dat ik soms een stuk mezelf omhoog moet werken, want mijn bed is maar 1,90 m. lang en ik lig op mijn buik, dus heb ik boven en onder ruimte nodig voor armen en voeten. Alberts kant is 2,30 m. en hem hoor ik niet klagen. Na het ontbijt van crackers met kaas voor mij en met sandwich spread voor hem, gaat Albert douchen in de campingdouche. Mooi groot en schoon! Ik hou het even bij een natte lap, tut me op en ruim de vaat weg. Als Albert terug komt ,heb ik de hele camper al aan kant en zelfs de stroom er al af. De camper is praktisch klaar voor vertrek, ik heb alleen vergeten de deurmat binnen te halen. Ik ben bang dat die nog eens ergens achter blijft. Wel leuk trouwens dat een Vlaamse mevrouw nog snel een tijdschrift wat ze al uit had, aan mij kwam geven, voor onderweg.

Bij het drinkwatertappunt gaan we in de rij achter twee Noorse campers. Onze Duitse buurman sluit weer achter ons aan en we helpen elkaar met het deksel van de dumpput en vullen de watertank optimaal. We kunnen voorlopig vooruit. We verlaten rond 10 uur de camping en rijden dan weer verder via de 44 die ons leidt naar de eerste Turistveger van deze vakantie. Deze 18 wegen zijn door de Noorse overheid aangewezen als wegen met bijzondere interessante toeristische waarde. Deze heet Jaeren Turistveger en is vooral mooi omdat hij bijna overal langs de lage kustlijn loopt. We rijden nergens echt vlak langs de zee, maar zien deze wel heel vaak. Tussen de weg en de zee liggen talloze boerderijen met voornamelijk koeien. Het land is bezaaid met rotsen, vaak van die mooi gladde ronde steden, maar ook puntiger en daartussen grazen schapen en ook veel koppels zwart- en roodbont vee. De boerderijen hebben hier heel vaak torensilo´s, valt ons op en ook ligt er veel kuilgras in balen gewikkeld. Ook hier heeft nog iemand fanatiek meegedaan aan de actie van Pink Ribbon met prachtig roze kuilplastic.

Naast alle stenen in het land, zien we ook gladde percelen waar met name graan verbouwd wordt. Het moet heel wat tijd en energie kosten om het land vrij van die stenen te maken. Het voordeel is dan wel weer dat je niet zoveel draadomheiningen nodig hebt, want heel veel afscheidingen zijn gemaakt van die grote blokken. Hartstikke mooi om te zien, enigszins Engels aandoend. En ook hier, net als in Spanje, duidelijk geen eb en vloed, want anders stond hier de boel geregeld onder water. Geen duinen of dijken te zien. Prachtig, die open horizon en de blik op zee.

Ik vind het wel jammer dat de zee aan onze linkerkant ligt, doordat we van zuid naar noord rijden. Dat geeft me wel de vergezichten, maar geen kans om ze al rijdend te fotograferen. En omdat dit ook gewoon een doorgaande route voor de Noren is, is er vrachtverkeer, rijden er bussen, tractoren en ook gewoon auto´s natuurlijk. Het tempo zit er dan ook aardig in. Alle wegjes die wel naar de zee leiden, zijn vrij smal en het is gewoon best druk.

Voor we het weten draaien we dan ook weer van de route af om in Kleppe richting het binnenland te gaan rijden. Ons doel is de veerboot naar Oanes, maar we stoppen eerst bij een groot winkelcentrum. Jaerhagen, heet het. McDonalds natuurlijk voor de deur, dat is blijkbaar overal zo, maar dat is niet ons doel. We gaan naar binnen en scoren eerst een kop stevige koffie, net zo lekker als in Spanje, met een zoete versnapering als lunch. Albert heeft een koek met vanillecreme en ik iets appeligs. We vinden er al direct een winkel met de mooie naam Princess waar ze prachtig beddengoed en handdoeken verkopen. En hoewel het niet goedkoop is, laat ik me toch verleiden tot het kopen van een mooie set van zes stuks badhanddoeken, drie kleinere handdoeken en een aantal washandjes. We hebben hier nu te weinig en onze handdoeken in Spanje zijn na bijna 7 jaar in de zon drogen aan de lijn niet zo mooi meer. Die kunnen dus de poetslappenmand in en deze mooie nieuwe gaan straks in onze badkamer. Het is een superkwaliteit en een hele mooie aparte kleur lichtblauw. Blij mee! En nog leuker was het gezellige gesprek met de twee verkopende dames die het wel heel gezellig vonden dat wij bij hen kwamen kopen. Leuke tips, gezellig praat, de Noren zijn duidelijk een volkje wat heel open en vriendelijk is en wij zijn ook niet echt schuw. We voelen ons hier als een vis in het water.

Hierna lopen we naar een apotheek om te kijken of er iets is om Alberts voet meer steun te geven. Hij heeft een enkelband, maar past daarmee niet in zijn schoenen. Helaas kan de dame ons niet helpen, maar ik koop van haar wel een doosje pillen tegen reisziekte en zeeziekte. Je weet maar nooit!

Dan weer een hele mooie route, waarbij we onder Sandnes wel even goed moeten kijken hoe we nu van de 44 op de 13 moeten komen. Blijkbaar moeten we één afslag terug op de 39 naar Kristiansand en dan zitten we weer goed. We rijden weer op zo´n onwijs mooi stukje landbouwgebied met veel bergen en waterpartijen. We worden een paar keer heel hard ingehaald en hopen voor die hardrijders dat ze niet gepakt zijn door die leuke agent met dat lasergun, maar ik ben bang van wel. Even later snappen we waarom ze zo´n haast hadden, want als we aankomen bij de boot in Lauvvika, rijden we als laatste zo de boot op. De jongen bij het ticketkantoortje wuift dat we door kunnen rijden, betalen komt op de boot wel. Ik stap aan boord uit en loop langs de drie rijen auto´s naar voren, waar ik direct achter de oprijklep foto´s maak van het Lysefjord dat we overvaren. Het is een kort stukje varen, maar het kost wel 231 kronen (zo´n 24 euro) volgens het bord wat voor de boot stond. Als alles weer gaat rijden, zie ik dat Albert als laatste van boord gaat en ik wacht dus gewoon tot hij langs komt en spring dan de camper weer in. Lachend vertelt hij me, dat er niemand is geweest om het geld op te komen halen. Gratis overtochtje dus.

We vervolgen onze weg langs de beroemde Preikestolen. Deze berg kan beklommen worden, een tocht van zo´n 2,5 uur, waar wij ons dus vandaag even niet aan gaan wagen. Excuus is Alberts blessure, maar wie ons goed kent, weet dat we het gewoon sowieso niet kunnen en willen. Onze buurvrouw op de camping hier vertelde me net dat ze echt elk plekje in haar lijf voelt en het NOOIT meer doet, dus! Wij gaan naar Tau, met als doel de camper te parkeren bij de camperplaats naast de veerboot, om morgen naar Stavanger te gaan. We rijden drie rondjes, zoeken op Google Maps, zien de haven, maar weten er niet te komen en geven het dan op. Dan maar niet, dan gaan we wel naar de camping die we als alternatief op het lijstje hebben. We kunnen dan morgen met de bus naar de haven, maar ik merk dat Albert het echt niet zo ziet zitten. Ik begrijp het volledig, het is een heel gedoe en veel lopen om er te komen, dan moeten we met de veerboot mee en in Stavanger weer aan de wandel. En als het dan tegenvalt, moet je toch ook weer terug. Ik hak meteen de knoop door: dat gaan we dus niet doen.
We zijn al geen stadsmensen en na de dag van morgen zouden we vrijdag ook nog eens een rit van zo´n vijf uur moeten maken om zaterdag in Flåm aan te komen, waar we dit weekend natuurlijk gasten hebben (nou ja, ze hebben hun eigen onderkomen). Vijf uur rijden is hier heel vermoeiend, dus gaan we gewoon morgen al een stuk doen en dan doen we vrijdag een alternatieve route met een mooi stuk varen en een overnachting op een kleine camping aan het Hardangerfjord. Dan rest er zaterdag nog een dikke twee uur tot Flåm en hebben we drie mooie, niet te lange rijdagen over prachtige routes.

We komen na deze beslissing, waarvan het uitzoekwerk trouwens later volgde, aan op Wathne Feriensenter. Ik word enthousiast begroet door een dame met een Amerikaans accent en dat blijkt te kloppen. All the way from Tennessee tot Noorwegen 🙂 We zijn de eerste vandaag met een camper en mogen een plek uitzoeken op het open veld. De bodem is vrij drassig, maar dat blijkt alleen het bovenlaagje te zijn. We staan vrij vlot en moeten uiteindelijk wel de keggen eronder leggen aan de voorkant, want we staan scheetje beef. Het is stralend zonnig weer en lekker warm en als Albert de tafel en stoelen buiten heeft geïnstalleerd, besluit ik eerst eens lekker te gaan douchen en mijn zomerjurk aan te trekken. Het is 18 graden, maar het voelt in het zonnetje als 25. Heerlijk! We eten een schaaltje grill- en leverworst, drinken een frisje en genieten met volle teugen. Het internet is weer waardeloos, dus of er foto´s komen vanavond?? Geen idee!

Ondertussen loopt het vol op het veldje. Er zijn een stuk of tien campers bijgekomen, waaronder veel camperbussen en op twee Duitsers na, zijn het allemaal Nederlanders. Je waant je hier echt ergens in Nederland, met gelukkig wel uitzicht op Noorse bergen. Ik kook een lekker maaltje van kipfilet met verse groenten en tacosaus op wraps uit de oven. We eten voor het eerst lekker buiten. Nu, om tien over acht in de avond, hebben we net onze vesten aangetrokken, omdat de zon wel heel zwakjes begint te worden. Maar wat treffen we het! Overal zien we onderweg boeren maaien, het gras (heel groen nog trouwens) in de wiers rijden en hier en daar zien we al een opraapwagen. Een teken dat het mooi weer blijft de komende dagen! En hebben wij al twee dagen zon nu, volgens de American Lady in the front office is het hier pas echt vandaag voor het eerst mooi weer. De Noren genieten er duidelijk van, want we zien veel hoogzomerse kleding en zelfs ontblote bovenlijven. En dat bij een temperatuur waarbij de Spanjaarden de winterjas uit de kast halen.

Ik ga er een eindje aan breien. Ik wil nog graag alle geslaagde scholieren feliciteren, met name Annouk en Merijn, want na bijna een jaar aan hun Amerikareis te timmeren, is het toch wel fijn dat ze met dat diploma op zak kunnen vertrekken. Top gedaan jongens!

 

Wathne Feriencenter, camping met veel vaste plekken en hytter, klein camperveld wat snel volloopt in de namiddag. Gezellige, vriendelijke beheerders (Amerikaans) en schoon sanitair, ruime douches voor 10 NOK. Gratis WIFI, maar wederom langzaam als het drukker wordt.

Ongelijk veld, iedereen staat op blokken. Mooi gelegen, maar wel een stuk van Tau voor wie Stavanger wil bezoeken.

Klik hier voor de foto´s van vandaag.