18 juni: Alberts bijzondere verjaardag

Er is er één jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is hij! Niet te missen toch? Maar liefst 60 jaar en dat klinkt toch wel heel oud in mijn oren hoor. Maar vooruit, hij is er niet minder lief en knap om, zeker niet omdat hij vandaag verplicht eerst naar de wasruimtes werd gestuurd om zich netjes te scheren. Als tegenprestatie heb ik mijn haar geföhnd, want dat was de laatste dagen ook echt in vakantiestemming. Na een hele nacht regen is de zon bij het opstaan ook weer een echt cadeautje, want die hadden we vandaag niet verwacht. Als we om half tien dan ook naar het huis van de buren lopen, zien we weer een nieuw cruiseschip in het fjord liggen en zijn we aangenaam verrast doordat het buiten helemaal niet koud is. Zo ziet het er eigenlijk wel uit.

We komen aan de gesloten deur en lopen dus om naar de voordeur van het huis en bij binnenkomst is wel duidelijk waarom we die omweg moesten maken. In de gezellige eetkeuken hangen slingers, vlaggetjes, liggen allemaal ´60´-dingetjes op tafel en staat de feestmuts klaar voor het feestvarken. En om de vreugde compleet te maken, speelt Lang zal hij leven op de achtergrond. Frank is slim en handig genoeg om dat natuurlijk vast te leggen in een filmpje. Na de felicitaties en het openen van kaarten en cadeautjes, waaronder ook uit Nederland meegekomen felicitaties, kunnen we aan het ontbijt. Lekker! Vooral die ronde wafels van WASA zijn subliem. Bram had eieren gebakken met spek, dus het was een compleet zondags feestontbijt.

Tijdens het ontbijt wordt overlegd over de plannen voor vandaag. Eigenlijk wilden we graag een rondvaart gaan maken naar Gudvangen en met de bus terug, maar omdat het behoorlijk waait, zien enkele dames het niet zitten om het water op te gaan. En dat was niet degene die deze week zo zeeziek is geweest 🙂 Omdat er ook een paar boodschapjes nodig zijn, besluiten we met de auto, waar we gelukkig met zijn zessen in kunnen, naar Aurland te rijden. Frank en Niske zitten wel wat opgepropt daar achterin, maar zeurden gelukkig geen moment. In Aurland gaan we eerst naar de Bakerei waar we uit de wind heerlijk buiten kunnen zitten met uitzicht op het fjord en de brug. We genieten allemaal van koffie, cappuccino en wat lekkers erbij voor de verjaardag natuurlijk.

Het enige wat tegenvalt is dat de enige supermarkt in het dorp dicht is. Ai, daar hadden we geen rekening mee gehouden, want we zien onderweg overal supermarkten die ook op zondag open zijn. Als ik op een bankje mijn nieuw veroverde sokken uit de souvenirwinkel die wel open is, aan zit te trekken, in de hoop dat die niet afzakken zoals die ik aan heb, stel ik voor om de dag goed te benutten. Ze geven wisselvallig weer op deze week en dinsdag zijn we eigenlijk allemaal van plan om via de Aurlandsfjellet, de Turistveger hier, weer verder te gaan. Maar met slecht weer is het daarboven geen lolletje en nu schijnt de zon er lustig op los, al kan dat elk moment veranderen hier. Iedereen is het er eigenlijk wel mee eens, dat dat een goede optie is en vooral Bram ziet het wel zitten, want die wil eigenlijk toch naar de markt in Laerdal.

En daar gaat het dus, met zijn allen weer in de Mitsubishi de berg op. Al bij het eerste uitzichtpunt vallen de monden weer open als we onder ons Aurland zien liggen en zelfs tot Flåm kunnen kijken waar de schepen liggen. Een vriendelijke Nederlandse dame maakt een groepsfoto van ons schoolreisachtige uitgelaten gezelschap en de lol is compleet. Verderop stoppen we bij het bekende uitzichtpunt met de speciaal gemaakte loopbrug over de afgrond. Brrr, hoog, maar wel gaaf. Zelfs op het toilet zit een groot raam zodat je naar buiten kan kijken over het fjord. Als we hoger en hoger stijgen, met hier en daar weer krappe situaties met tegenliggers, zitten we weer volop in de sneeuw en de bevroren ijsmeertjes. Voor ons lijkt het veel op wat we eerder deze week al gezien hebben op de Hardangervidda, maar de rest is erg onder de indruk. Totaal onvoorbereid op wat vandaag zou komen, gaat Niske op haar teenslippers op de foto in de sneeuw.

Als we dalen wordt het weer groener, maar we zouden deze Turistveger niet graag gemist hebben. Het weer is zo-zo, maar wel steeds droog. Ook als we aankomen op de gezellige markt in Laerdal houden we het droog. We kijken kraampjes, eten een hapje (hamburgers voor de mannen, wafels voor de vrouwen) en wandelen rond. Bij de kraam van de zalmrokerij proeven we diverse stukjes gemarineerde gerookte zalm en uiteindelijk koopt elk koppel een flink stuk van verschillende soorten, die morgenavond als avondeten zullen dienen met wat lekkere toastjes, salades en brood.
En dan gaan we terug, deze keer niet over de pas, maar door de 25 kilometer lange tunnel in de E16. Ik heb niet zo heel veel van die tunnel gezien trouwens, heerlijk geslapen. Die 20 minuten zijn voor mij precies genoeg. Ondertussen regent het hier in Flåm wel flink door en staat er ook nog een stevige wind. Ik hoop dat Bram straks weer de auto pakt, al is het niet ver, want ik zit er wel een beetje doorheen met die kou. En mijn haar he? Ik ga naar binnen om de was af te halen die ik gisterenavond al daar heb opgehangen en hoop dat ik vanavond nog even een stukje kan schrijven over het eten hier in het hotel aan de overkant.

Om kwart voor zeven stappen we weer in de auto bij Bram, want het waait heftig en het regent nog steeds. Onze reservering is niet bekend, zeggen ze bij het restaurant van hotel Fretheim en ik reageer nogal verongelijkt, want ik heb die reservering in maart al gemaakt en gisteren zijn we er nog geweest en hebben ze ons een tafel aangewezen voor vanavond. Thomas, die dat geregeld had, is vandaag ziek blijkbaar. Maar al snel komt er een andere ober en die vraagt of de ronde tafel helemaal achter in de hoek goed is. Ik geef hem een stralende lach en zegt dat ik het de beste tafel in het hotel vind. En dat is ook zo, heerlijk rustig, geen last van anderen. Behalve dan die spleetoogkoters, die ook nog melden bij papa en mama, dat Trees hen geslagen heeft. Rotjong.

We eten er werkelijk heerlijk, van gazpacho tot gedroogd rendierhart, vis, varkensvlees en echte rendierbiefstuk. Zo lekker!! De ober die ons bedient, blijkt Spaans te zijn en de lieve jongen was echt helemaal in de wolken dat hij zijn eigen taal met ons kon spreken. Hij had vier jaar in Londen gewerkt en gewoond en mist Spanje behoorlijk, maar financieel gezien is dit gewoon de hemel. Maar toen we hem vertelden dat we manchego kaas, Spaanse koffie en olijfolie in de camper hadden, liep hij bijna achter ons aan. Hij kwam ons ook nog vertellen dat de receptioniste uit Murcia komt en de kok die verantwoordelijk was voor de hoofdgerechten een Nederlander is die ons de groeten wilde doen. Zo leuk!

Als we buiten komen rond half 10 is het ineens heerlijk windstil weer en we besluiten te wandelen, alleen Albert rijdt met Bram mee. En nu zitten we weer lekker na te kletsen na een werkelijk geweldige zestigste verjaardag voor Albert en een superleuke dag voor ons allemaal.

Namens Albert: iedereen bedankt voor de warme reacties en alle felicitaties. Top!

Klik hier voor de foto´s van deze leuke dag.