12 juni: Hoogmoed komt voor de val

Nu ik zeker weet dat schone zus Trees aan boord is gegaan van de Fjordline die vanavond van Kristiansand naar Stavanger gaat om daar morgenvroeg pas om half 7 aan te komen, durf ik wel verslag te doen van onze oversteek vandaag. We stonden al ruim op tijd bij de incheck van Fjordline aan de kade in Hirtshals. Waarschijnlijk wordt het kenteken van de auto gescand, want de aardige jongedame had de boeking al voor zich in het scherm, we kregen een printje met onze gegevens en twee vouchers voor de door ons geboekte comfort class met luxe buffet. Vrolijk gingen we in rij I staan, blijkbaar de rij voor de ´HIGH´ voertuigen. Naast ons links staan de buscampers, waaronder ook een mooie glimmende Adria en aan de andere kant de nog hogere voertuigen, zoals een pick-up met opzetcamper.

SONY DSC

SONY DSC

SONY DSC

SONY DSC

Op deze catamaran, de HSC Fjordcat, gaan geen vrachtwagens en de boot is een stuk kleiner dan bijvoorbeeld de hele grote jongen waar Bram, Trees, Frank en Niske mee gaan. Ik hoop voor hen dat dat een groot verschil maakt, want ondanks dat de incheckdame zei dat het best goed weer was voor de overtocht, bleek dat in de praktijk aardig tegen te vallen. Maar eerst even vertellen hoe het verder ging, want ik weet dat sommigen met interesse meelezen omdat ze deze route ook gaan doen 🙂 Eerst gingen een aantal motoren en luxe auto´s aan boord, daarna waren wij de derde camper. We mochten langs het rechtergat naar binnen en konden keurig aan boord een draai maken zodat we aan het eind van de rit als eerste camper uit het linkergat naar buiten konden rijden. Later kwamen kleinere campers en die moesten er vaak achteruit op, net als de touringcars die voor ons stonden. Anderen mochten er dus wel recht op, maar moesten er weer achteruit af. Wij troffen het echt.

Ook het eten en de comfortstoelen zijn het geld zeker waard. Zitten ze bij ´basic´ in een rijtje van zes stoelen of meer, wij mochten naar boven en daar waren allemaal zitjes van zes, vier of van twee met heerlijke stoelen. Al direct was er koffie, frisdrank, melk en een heerlijk buffet met lekker eten. Warme hapjes, koude salades, veel vleeswaren en vis en een keurig toetjesbuffet met verse kazen en zoete desserts. Helemaal goed!

Al bij vertrek werd gemeld dat de eerste helft van de overtocht redelijk rustig zou kunnen verlopen al waren er al grote golven van zo´n 1,5 meter hoog, maar dat er veel hogere golven verwacht werden van dik 2,5 meter of meer tijdens het tweede deel. Daarom zou het schip eerst meer naar het westen varen om onder een andere hoek op de golven te varen. De tocht zou daardoor wel twintig minuten langer duren, maar ach, dacht ik nog, dat maakt dan toch ook niet uit. Later dacht ik daar wel anders over! We aten lekker, hadden af en toe een praatje met de buren uit Haaksbergen en ik had het best naar mijn zin. Ik was er van overtuigd dat ik best zonder pilletjes of zoute chips kon, zoals de ervaringsdeskundigen hadden geadviseerd, zou kunnen. Eigenwijs.

Totdat het echt heel heftig werd. Golven zo hoog dat ze boven de ramen uitsloegen, eten dat aan alle kanten van de tafels vloog, mensen die vielen tijdens hun wandelingetje vanaf het toilet of het buffet en een hoop herrie en gerammel van servies en bestek bij het buffet. Hier en daar hoorde ik mensen al kokhalzen en ik begon te begrijpen wat er nou zo erg is aan zeeziek zijn. Ik voelde een onbestendig gevoel in mijn maag, maar vooral brak aan alle kanten het koude zweet me uit. Het droop in stralen van mijn gezicht en uit mijn haar en ook mijn armen en rug waren helemaal klam en koud. Een vest over me heen, zorgde ervoor dat ik het niet warmer kreeg, maar nog meer ging zweten. En toen, na zeker een drie kwartier ellende, kwam het heerlijke buffet er weer uit. Volgens Albert zag ik lijkwit en zo zag ik wel meer mensen om me heen. Hij probeerde me af te leiden en op te peppen, maar tjonge, wat was ik beroerd. En wat duurt dan zo´n reis lang! Die krap drie uurtjes, duurden een eeuwigheid.

Toen we in de haven kwamen, voelde ik me op slag opknappen en snel rende ik nog naar het toilet aan boord, want ook dat was hard nodig. Ik zag daar een jongedame van Esmees leeftijd zitten, ook met zo´n zakje, op de grond en ik vroeg haar of het ging. Ze vertelde dat ze daar al twee uur zat en vroeg me hoe lang we nog moesten varen. Wat was die opgelucht toen ik zei dat het over was, dat we in de haven waren en dat ze gerust kon gaan. Arme meid! Albert en ik keken vanaf de achterkant van de boot naar de kade, waar we de vuurtoren van Lindesnes al vanachter het raam hadden gezien in de verte. We gingen snel naar beneden na het aanmeren, wat maar goed was, want we gingen na de bussen dus als eerste van boord. Opgelucht!!

De rit van Kristiansand naar Lindesnes over de E39 liet al snel zien hoe verpletterend mooi dit land is, al hebben we natuurlijk echt nog maar een flintertje gezien. Nu al Fjorden, veel bloeiende planten waaronder rododendrons en heel veel kleurrijke lupines, prachtige houten huisjes, bootjes, boothuizen, fantastisch! In Vigeland haalden we bij SPAR vers brood wat we zelf in de machine konden snijden en wat aardappels en kruiden. Vanaf daar gingen we via een hele mooie kronkelige smalle route naar het zuidelijkste puntje van Noorwegen.

De Lindesnes Fyr, de vuurtoren dus, ligt op 2518 kilometer van de Noordkaap en op 2814 kilometer van de Sletness Fyr, de noordelijkste van Noorwegen. Als we aankomen, staan er nogal wat campers, een bus met toeristen die ook op de boot stond en waar iedereen al weer ingejaagd wordt (neem foto, opschieten, volgende plek!) en een paar prachtige oude vrachtauto´s. Wij wandelen richting de vuurtoren, waar we horen dat we gratis binnen mogen, want na 5 uur zijn alle voorzieningen dicht. Nou ja, binnen, door de slagboom dan. We kijken eens omhoog en zien dat Alberts voet het niet gaat redden en mijn lijf heeft vandaag al genoeg ellende gehad om er ook nog eens een hypo overheen te krijgen. Zeeziek zijn zorgde al voor een bloedsuiker van 13,2, ik vind het welletjes. We klimmen hoog genoeg om een paar mooie foto´s te maken en gaan dan terug. Op weg naar de camper besluiten we ook om hier niet zonder enkele voorziening te blijven staan, maar naar de camping te gaan waar we 10 minuten eerder langs reden.

En hier staan we dan nu op Lindesnes Camping, tussen andere campers, veel camperbussen en ook een behoorlijk aantal tentkampeerders. Die zijn stoer zeg, met deze kou in zo´n tentje met een dikke jas aan voor of in je tentje je hapje eten en de avond doorbrengen. Het is hier hartstikke druk inmiddels en best gezellig zo. We zien van alles voorbijkomen richting het toiletgebouw, maar ik heb lekker in de camper een goed maaltje gemaakt met in Duitsland nog gekochte biefstuk en Noorse aardappelgratin uit de oven met een verse salade met dressing uit de regio. Koningsmaaltje.

Ik was af in de camper (jawel, het vet netjes met keukenpapier uit de pannen gehaald) en omdat het water toch heet is van de afwas, douche ik ook in eigen huis. Spoelen die leidingen ook weer lekker door, toch?! En dan? Dan is er koffie! En een blog, voor al die ongeduldige mensjes in Nederland 🙂

Klik hier voor de foto´s van vandaag.

Lindesnes Camping, net voor de vuurtoren, mooie rustige plek met heel veel mensen voor één nacht. Sanitair niet gezien, ziet er allemaal verder netjes uit. Betalen 285 kronen inclusief WIFI en stroom.