29 juni: toeren door mooi Zweden

Weten jullie het nog? Vanwege de kou en de nattigheid in Noorwegen hebben we onze geplande route aangepast en zo kwamen we een stuk zuidelijker én eerder Zweden in dan gepland. Omdat we in het weekend afgesproken hebben bij Jan en Jane, hebben we nog twee dagen over en we willen die graag benutten om toch nog wat meer van Zweden te zien. Omdat we werkelijk geen idee hebben wat precies, gaan we gewoon inhaken op de eerder geplande route en rijden we alsnog naar Mora. We zijn aardig op tijd de camping af in Arvika, voorzien van vers water en met een leeg toilet en vuilwatertank. Prima!

We rijden een prachtige route binnendoor langs allerlei leuke huizen, boerderijen, vee en veel, heel erg veel lupines. Het open landschap met de lage kleurrijke huizen doet ons erg denken aan sommige gebieden in Amerika, het platteland waar wij zo van houden. We zouden ons zelf hier in elk geval veel meer thuisvoelen dan in Noorwegen en zijn erg benieuwd naar de verhalen van onze oude buurtjes die hier net zo lang zitten als wij in Spanje zijn. Bij Torsby stoppen we bij een grote Coop supermarkt en drinken daar eerst koffie bij het gezellige koffiehoekje bij de ingang. Mét wat lekkers 🙂

Inmiddels zijn we het bord richting Hagfors al een aantal keren voorbij gereden, we zitten niet zo ver van ons weekenddoel vandaan, maar dat komt nog! We rijden een heel stuk door over de E45 die we op een gegeven moment echt wel saai gaan vinden. Bomen, bomen en nog eens bomen, met gelukkig hier en daar een meer. Albert roept dat hij een eland heeft gezien, maar dat heb ik natuurlijk weer gemist. Ik wil zo graag! We lachen het maar weer weg, in Australië hebben we dagen getuurd achter alle bomen voor kangoeroes, in Canada voor de beren en in Amerika komen we ook niet veel verder dan koeien en konijnen. We zitten gewoon teveel in die auto.

Het valt ons op dat we hier wel regelmatig mooie oude Amerikaanse auto´s tegenkomen, zelfs de elektricien op de camping gisteren had een prachtige oude Chevrolet Impala Cabriolet als werkauto. Echt bijzonder! Ze houden er hier blijkbaar heel erg van en wij ook. Halverwege de middag komen we bij Mora Parken, een enorm complex van hotel, tennisbanen, zwembad, restaurant, congrescentrum en dus ook een camping. Maar liefst 800 plekken hebben ze hier en we twijfelen of we dat eigenlijk wel willen, maar het is ook wel erg dicht bij het stadje. We schrikken als we bij de ingang aan kunnen sluiten bij een heel rijtje wachtende campers. Ik stap uit en ook bij de receptie ben ik nummer zoveel. Ik zie direct een bord met daarop het logo van de Nordic Motor Caravan-club en begrijp dat er een bijeenkomst is van de Scandinavische versie van de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) of zo. Dat verklaart sowieso het rijtje. Ik voel me een vreemde eend in de bijt, maar vooruit, ik mag hier net zo goed komen, denk ik dan.

Er staan drie meisjes bij de incheckbalies en ik word allervriendelijkst geholpen in het Engels. Het meisje wijst me twee verschillende delen helemaal achter aan op de camping waar we een plek mogen uitkiezen. Ik zie een strandje op de tekening en dat lijkt me wel wat. Ik krijg een sleutel mee voor de elektra-kast en koop meteen een paar tokens voor de wasmachine en droger. Ook een kaartje voor de WIFI-codes en tot mijn verrassing haalt het WIFI het later op de avond ook nog achter op de camping, wat in het begin niet lukte. Als we op ons plekje aankomen, zien we dat we niet alleen heel veel ruimte hebben, maar ook nog eens een prachtig uitzicht. We zitten pal aan het strand wat bij de camping hoort, met tegenover ons een soort schiereilandje waar een paar picknicktafels staan en steeds jongelui bij elkaar komen. Recht voor onze camper is een volleybalnet en ook daar wordt geregeld gebruik van gemaakt. Wij hebben de luifel uitgeklapt en zitten lekker buiten.

Omdat alles hier wel ver weg is, halen we eindelijk eens die meegehuurde vouwfietsen tevoorschijn. Albert zet één fietsje in elkaar en ik vertrouw het niet zo, dus laat hem mooi eerst een rondje fietsen. Ik zie een hele zachte achterband, maar tot mijn verbazing blijkt er zelfs een 12-volt compressor in de camper te zitten en wordt die band meteen opgeblazen. Topservice! Terwijl Albert de was bij elkaar raapt in de camper, ga ik even op verkenning uit. Ik vind een washok met prima wasmachine en droger en verbaas me over de enorme grote keuken met professionele afwasmachine en een rij ovens en magnetrons. Ook bij de douches en toiletten ziet het er allemaal prachtig uit. Nieuwsgierig rijd ik een stukje over de camping en tot mijn verrassing vind ik een brug waar je alleen op de fiets overheen kunt en ik waag het. Het klimt flink en halverwege kom ik niet verder met mijn mini-fiets, dus loop ik een stukje. Voorbij de brug spring ik weer op de fiets en tot mijn verbazing sta ik naast de kerk in de stad. Dat wordt een makkie morgen!

Ik haal de was op en zet die achter op de fiets en loop zo naar de wasruimte. Alles past in één trommel en ik besluit een lekker ijsje te gaan kopen bij de campingwinkel. Ik neem er nog een flesje water bij wat heerlijk is met een citroensmaakje erin. Een klein blond manneke dat net kan lopen, blijkt ondanks zijn erg witte kopje niet Zweeds maar Nederlands en ik maak gezellig even een praatje met zijn ouders, terwijl ik de menukaart van de kiosk bekijk. Vandaag wordt het zelf koken, maar wie weet, morgen?

Als ik me terug meld bij de camper, Skypen we een tijdje met Marien voor ik de was in de drogers gaan doen. Ik fiets wat heen en weer hier. Daarna gaat de kip in de pan, met paprika, mais, bonen en salsa-saus. Met tortilla´s, van die bootjes, erbij, hebben we een heerlijke pittige maaltijd. Terwijl ik weer naar mijn hobbyruimte ga en de was droog uit de trommel en de droogkast haal, doet Albert hier de vaat. Tweede topservice vandaag!

Buiten is het af aan het koelen en wij blijven binnen, maar wel met de deur van de camper open, zodat we nog zicht hebben en vooral goed horen wat er op het water gebeurt. Er varen speedboten keihard voorbij, er zijn jetski´s, er zwemmen hier op het ondiepe stuk voor het eiland nog kinderen in het volgens mij toch nog hele koude water en er wandelen veel mensen hier vlak langs. Kortom: het is hier hartstikke gezellig! Enne … vertrokken we uit een bewolkt Arvika, hier in Mora schijnt de zon uitbundig. Het wachten is nu op een mooie zonsondergang.