23 juni: De mooiste kustweg?

Ålesund bij avond, het is toch wel een prachtig gezicht hoor! Ondanks dat de zon zich overdag niet veel liet zien, komt er toch nog een aardige zonsondergang uit. Niet met een spectaculair rood kleurende hemel, maar wel met heel mooi licht over de zee. Net na elf uur vang ik in dat licht een wegvarend cruiseschip en geniet ik van de mooie avond. Ondanks dat er heel veel campers hier bij elkaar staan, is het erg rustig. Tot heel laat lopen mensen langs naar de douches, maar in de nacht kan je een speld horen vallen.

Vooruit, nog eentje dan:

Rond half zeven ben ik klaarwakker, maar blijkbaar doezel ik toch nog even weg, want we worden tegen negen uur gewekt door een zware scheepshoorn. Opnieuw ligt er een boot van de Hurtigruten, de postboot de langs de hele Noorse kust trekt, aan de wal. Als we later wegrijden zien we trouwens dat er twee cruiseschepen liggen vandaag. Het is echt een leuke stad om te bezoeken! Voor vertrek vermaakt Albert zich kostelijk met het gedoe om ons heen, er gaan natuurlijk campers weg en de lege plekken op de eerste rij aan het water blijven geen vijf minuten leeg. Als de kippen zijn anderen erbij om die plekken weer op te vullen. De een rijdt natuurlijk wat handiger dan de ander en Albert is net zo´n mannetje van de Muppetshow die ongezouten commentaar zit te leveren, veilig achter het glas. Albertje Kritiek Himself, wie kent hem nog?

Ons doel voor vandaag is de Atlanterhavsvegen, de Turistveger die langs de Atlantische oceaan loopt. Daarvoor rijden we eerst naar Molde via een route met verrassend veel industriële plaatsen en ook veel bedrijven in de vishandel. We hebben een overtocht van drie kwartier en drinken aan boord lekker koffie in het restaurant, Albert met een broodjes worst, ik neem een wafel. Ik baal als een stekker dat mijn nieuwe Ecco-sandalen me gisteren prima leken te passen, maar nu verschrikkelijk klemmen boven op mijn voet aan de voorkant. Die brede voeten van mij zijn gewoon een ramp! Albert, die eigenlijk pas die sandalen kocht, nadat hij zag hoe fijn die van mij waren, loopt er zalig op en ze geven hem veel steun aan zijn enkel, zegt hij. Ik probeer het ook nog met sokken erin (hoe vreselijk kan het zijn!), maar de druk is verschrikkelijk. Tussen de middag, als we een broodje eten op een parkeerplaats, bestudeer ik de schoenen nog eens goed en zie ik dat de elastieken band onder het voorste klittenbandstuk, eigenlijk best eruit kan. En dat is nou net het stuk wat zo zeer doet. Albert pakt de schaar en maakt er korte metten mee. Ik ben dolblij en loop nu al uren op de schoenen zonder pijn. Eind goed, al goed!

Terug naar de route van vandaag! Weer heel veel boerenland, waar ontzettend veel gras afligt om de kuil in te gaan. Ik verbaas me erover met dit natte weer, want al hebben we tot halverwege de middag niet veel regen, het miezert toch behoorlijk af en toe. Om het maar niet over later op de dag te hebben. Ik zoek op internet een stuk over torensilo´s, want die zie ik veel in Noorwegen en vind een interessant artikel uit het weekblad Boerderij (een goede oude bekende voor me). Ik lees dat er nat ingekuild wordt, soms hangt de maaier in de hef voor aan de trekker en de opraapwagen er direct achteraan. Er wordt mierenzuur toegevoegd om het natte gras goed te conserveren en veel gras gaat in de torensilo´s waar het nat ingeblazen wordt en onderaan wordt verspreid. Een Noorse boer kan hooguit twee snede´s gras inkuilen en tijd om het te laten drogen is er zelden. Bijzonder dat het zo anders gaat dan wij gewend zijn. Ik geniet van het vee en vooral de mooie paarden die we onderweg zien.

Voorbij Bud gaan we de Turistveger op, waar we steeds zicht hebben op zee en af en toe een stukje rijden door een soort duinlandschap, maar dan niet van zand, maar van rotsen. Op veel plaatsen komt de zee een stukje het land in en vormt dan een soort meertjes. Voor de Storseisundbrug stoppen we en eten we een boterham. En dus dat gedoe met die schoenen even opgelost daar 🙂 Ik maak een praatje met twee Nederlandse dames die al helemaal naar de Noordkaap zijn geweest. We kijken naar een meeuw die een grote prooi mee probeert te slepen, maar het uiteindelijk opgeeft. Als de meeuw wegvliegt, zien we een grote kraai erop duiken. Wij rijden weer door en zien veel campers bij de beroemde brug. Na deze brug volgen er nog zeven, maar de eerste is wel het meest spectaculair. De mooiste kustweg van de wereld? Nee, dat is voor ons nog steeds Highway 1 in Californië, gevolgd door de Great Ocean Road in Australië. Maar het is zeker de moeite waard. Ondertussen is het behoorlijk gaan regenen en we besluiten gewoon vandaag een flink stuk door te rijden. Op een camping in de regen gaan staan halverwege de middag heeft ook geen zin.

We rijden door de stad Kristiansund en volgen daar de 70 naar het zuiden. Vlak voor de stad hebben we hiermee het meest noordelijke punt van onze route bereikt in de tunnel op de 64. We gaan nu alleen nog zuidelijker en terwijl we rijden, bekijk ik de weerberichten voor de komende dagen. Volgens ons programma zouden we de komende dagen richting Røros gaan rijden, een oud mijnwerkersstadje in het oosten van het land, richting Zweden. Ze voorspellen daar echter nog steeds regen en al schijnt de zon ook geregeld, het wordt er zo´n beetje tussen de 7 en de 10 graden overdag. Daar hebben we gewoon geen zin in, dus kijk ik naar de omgeving van Hamar. Dat klinkt stukken beter, ergens tussen de 17 en 19 graden met volop zon, in elk geval tot en met woensdag. Dus gaat het roer om en rijden we morgen via Oppdal richting Lillehammer en zien we wel waar we blijven hangen onderweg.

We zijn al een stukje op weg, al rijdend door een enorm lange tunnel en over weer zo´n mooie brug waar mensen in de regen staan te vissen, komen we langs het mooie dorpje Tingvoll waar we een bordje zien van een camping, toevallig ook Tingvoll camping geheten (hoe komen ze erop!). Op goed geluk rijden we via het opgebroken hobbelweggetje naar beneden en komen we aan op een hartstikke leuke plek aan het fjord. Er zijn vooral veel vaste plekken met caravans waar complete huizen met houten decks aan gebouwd zijn, maar ook een kleine plek aan het mini-haventje waar zo´n zes campers kunnen staan. Wij zijn nummer drie en ondanks de regen, zijn we dik tevreden. We kijken naar de meeuwen die druk om het bootje voor onze camper heenvliegen, blijkbaar op zoek naar de resten van de schoongemaakte vis hier een paar meter verder. Net na ons komt een oudere heer met een Nederlandse camper en hij komt binnen om een praatje te maken. Natuurlijk bied ik hem een kop koffie aan en we kletsen een uurtje over zijn hobby en werk, het maken van reisroutes voor campers en zijn eigen bedrijfje daarin. Ondanks zijn 80 jaren, vindt hij het nog steeds mooi om dat te doen. Een beetje wat wij doen met onze Amerikatrips voor vrienden, maar dan anders 🙂

Rond etenstijd loop ik een rondje over de camping en maak ik wat foto´s. We kijken hier recht op het kerkje van dit rond het fjord gebouwde dorp en op het water scheuren een paar koters van nog geen 10 jaar rond in een oranje rubberboot met buitenboordmotor. Even later zie ik de boefjes, wel netjes in hun zwemvest, een vishengel halen. Ik loop naar het houten standje tegenover de receptie, waar de Thaise eigenaresse van de camping drie dagen per week allerlei gerechten verkoopt. Het ziet er bijna allemaal vrij exotisch uit, met veel garnalen, maar daar houdt mijn Albertje niet zo van. Dus neem ik voor ons allebei fish & chips, die verrassend lekker is! Weer een kookvrije avond, de derde op rij. Gaat goed zo 🙂

Ondertussen is het al een tijdje droog, maar wel heel bewolkt. Ik hoop echt dat we de komende week de zon meer te zien gaan krijgen! Wat de camping kost? Dat horen we nog wel, de eigenaar moet nog langs komen volgens zijn vrouw. En dat het hier vandaag de dag van de zonnewende is, daar merken we weinig van, behalve dat ene vreugdevuur wat we onderweg zagen.

Klik hier voor de foto´s van vandaag.

Het was trouwens een aardig ritje vandaag!